02-01-2017 Eind jaar snoek + Vinnig ''Meet and Greet''
Laatste dag van het jaar.
De wekker van mijn telefoon gaat al vroeg af, half acht en nog pik donker. Het is zaterdag 31 december, de laatste dag van 2016. Ik heb me voorgenomen de laatste ochtend van het roofvisjaar te gaan doodazen in het centrum, op de stek waar ik twee weken geleden eerder viste. Het is dicht bij huis en de koffie is er lekker. Na een korte fietsrit door het centrum ben ik er aangekomen. Het is nog goed donker en ik begin de hengels op te tuigen. Bij het aanbreken van de schemer lig ik in. Ik bestel een kop koffie en ga relaxed zitten op de terrasstoelen. Mijn aasvissen voor de ochtend… de grootste panharingen die ik op de markt kopen kon, hangen onder de dobbers net boven de bodem. Door een lichte stroming en matige wind komen ze steeds terug naar de steiger. Ik besluit de dobbers hoger te zetten waardoor het aas strak op de bodem wordt aangeboden. Hoofddreg in de staart en stinger in de kop zodat de snoek bij naar binnen werken van eerst de kop geen weerstand van de ijzerlijn voelt.
De vangsten
Binnen een half uur zie ik een dobber onregelmatig tikken… Yep er zit een snoek bij. Doordat ik twee weken ervoor de ervaring had dat de snoek op deze stek zeer voorzichtig aanbijten besluit ik even te wachten tot de dobber gaat lopen. Hij loopt weg, echter maar enkele centimeters. Omdat ik geen enkel risico wil nemen dat de vis wordt geslikt trek ik met mijn vingers licht aan de lijn. Ik voel nog geen weerstand. Plots gaat de dobber weer onregelmatig op en neer en loopt weer een klein stukje weg. Ik leg mijn vinger om de lijn, trek lichtjes en wederom voel ik geen weerstand. Dit gaat een minuut of 6 zo door. Plots loopt de dobber langzaam een meter weg richting de steiger waarop ik zit. Ik draai langzaam op en duw de top van mijn hengel langzaam omhoog. Plots voel ik dat mijn lijn strak loopt…. Ik sla hard aan… en het voelt direct dat er niets aan de dreggen is blijven hangen. Bij het controleren van het aas, constateer ik dat er twee flinke krassen in de panharing zitten. Ik werp snel weer in maar tevergeefs, jammer. Het is stil. Terwijl de gebeurtenissen van het bijna vervlogen jaar in mijn gedachten voorbij gaan, loopt de klok gestaag door en ik zie dat het al half elf is. Ik draai 1 hengel binnen en besluit de aasvis net voor een aangemeerde boot in te werpen. Ik ken de stek goed en weet dat het dieper is dan de stek waar ik eerst lag, dus schuif ik de dobber omhoog tot een diepte van 2,5 meter. Ik werp in en lig precies waar ik wil liggen. De panharing is niet gelood, waardoor ik hem langzaam naar de diepte zie zakken. Terwijl ik de baitrunner op vrijloop zet en de hengel neerleg zie ik de dobber langzaan onder het wateroppervlak verdwijnen. Ik weet toch zeker dat de diepte goed is ingeteld en de dobber meer drijfvermogen heeft dan de panharing weegt. Binnen een seconde na het verdwijnen van de dobber komt hij omhoog en schiet direct weer de diepte in richting de vaargeul. Bingo!!! Ik sla hard aan en voel mijn zware doodaashengel diep doorbuigen. De lijn wordt hard door de slip getrokken, de snoek pakt een meter of 15 lijn en begint te bokken. Ik draai mijn slip een tandje dichter en begin te drillen. Ze geeft op en ik kan haar zonder problemen scheppen. Ik ben van de nul. De laatste roofvisdag van het jaar is gelukt. Na het snelle onthaken volgt een statieportret.
De laatste vis op de laatste dag van 2016
Team Vinnig sluit het jaar gezamelijk af.
Ik post de foto in mijn “visvrienden WhatsApp groep” Klaas was toevallig in de buurt en kwam direct mijn kant uit gereden. Zijn auto is praktisch een rijdende visschuur met 300 pk en altijd hengels aan boord. Binnen 10 minuten stond hij op de steiger aas aan de dreggen te prikken. Onder de eerste dobber en horsmakreel en bij de tweede dobber twijfelde hij tussen een panharing of een sardine. Vanwege drukke kerstverkoop op de vismarkt hadden de visboeren alleen nog maar wat kleine bevroren sardines. Omdat ik er al lang zat met grote aasvissen besloot hij de tweede hengel met een kleine sardine dichtbij de kant in te leggen. Bij het inwerpen zei hij grappend, “wedden dat ik direct de tweede vis pak prutser” Nog voordat ik kon zeggen “ïn je dromen ouwe”, werd zijn dobber de diepte in getrokken. Hij slaat direct aan en na een korte drill is de tweede snoek die ochtend een feit. “WTF”, twee seconden in het water en een vis op de kant. Lekkerrrrrrr Klaassie!!! Klaas constateert dat de snoek een lichte mopskop heeft. Een week eerder ving hij op dezelfde stek een andere mopskop.
Klaas vangt op deze stek voor de tweede keer in een week een snoek met een mopskop.
Het bleef verder stil. We besloten de laatste visdag van het roofvisjaar te marineren met een paar trippeltjes terwijl we de hengels aftuigden. Voor Klaas en mij was het een leuke, maar vooral ook een gezellige ochtend. We pakten ieder een snoek als afsluiter van 2016. Wat mij opviel is date er vandaag twee keer direct bij het inwerpen werd aangebeten, terwijl ik twee weken ervoor zeer trage aanbeten en veel lossers had. Ik schrijf dit artikel in het nieuwe jaar en kijk uit naar het volgende weekeinden. We zullen het wedstrijdwater gaan bestoken en met onze verslagen en wedstrijd updates houden we jullie, net zoals de voorgaande jaren, op de hoogte.
Danny Sin